Het gebed en de beschouwing
Module II, jaar 2, lesdag 7
Het gebed is leven in verbondenheid met Christus en de Vader. Het is een voortdurende omgang met Hem in alles wat we doen. Het is het werk van de Heilige Geest om steeds de Heer te doen oplichten in ons binnenste en de dialoog met Hem op gang te brengen. De Kerk helpt ons hierin langs twee wegen: ze biedt ons haar liturgisch en sacramenteel leven aan dat ons met God verbindt, en moedigt ons aan de ‘memoria Dei’ in te oefenen om zo, door beide gebedswegen, onophoudelijk in Gods nabijheid te vertoeven. Beide vormen van gebed brengen ons tot de beschouwing en tot een zekere kennis van God. We mogen Hem leren kennen als een onvoorwaardelijke ‘Minnaar’. Zo worden we aangezet om ook onszelf in liefde te geven. In de omgang met God wordt de liefde geboren, van daaruit krijgt ze gestalte.
Basilius de Grote, uit 'de grote Regel’
Wat is er mooier in dit leven dan de koren der engelen na te volgen en vanaf het begin van de dag de Schepper te begroeten met hymnen en lofzangen? En dan, als de zon straalt, zich naar zijn werk te begeven – maar altijd vergezeld van het gebed – en zijn bezigheden waarde te geven door het zout van de heilige gezangen?
Basilius de Grote, uit 'de Grote Regel’
Als de dag ten einde is, danken wij voor wat ons in de loop ervan geschonken is, of voor wat we tot stand mochten bren gen. Verder belijden wij wat we nalieten, vrijwillig of on vrijwillig, en de misslagen die wellicht in het geheim begaan zijn door woorden of werken, of in het hart, en voor dat alles smeken wij God in het gebed om vergiffenis. Want het is zeer nuttig om wat voorbij is, nog eens te overlopen, om geen tweede maal in dezelfde fouten te vervallen. Daarom staat er: “Wat u in uw hart zegt, wek daar berouw over op uw bed” (Ps. 4,5).
Theresia van het Kind Jezus, 'Biografie’
Voor mij is het gebed een opwelling van het hart, gewoon een blik omhoog naar de he mel, een kreet van erkentelijkheid en liefde midden in de beproeving maar even goed midden in de vreugde.
