Kerkvaders
Mensen thuisbrengen in het christelijk geloof is geen zaak van vorming alleen: het leven zelf wordt doorgegeven (vgl. 1 Kor 4,15). Daarom worden bisschoppen, monniken en ieder die anderen thuisbrengt in christelijk geloof en praktijk 'vaders (of moeders)' genoemd.
Kerkvaders worden in het bijzonder hen genoemd die spreken met een bijzonder ‘gezag’:
- Omdat ze in de vroegste periode van de Kerk leefden. In die periode werd het fundament gelegd voor het leven en de leer van de Kerk: uitleg van de Schrift, verwoording van het geloof, liturgie, sacramenten, catechese, ethiek.
- Omdat hun leven getuigt van datgene wat ze onderrichten.
- Omdat de apostolische traditie van de grote Kerk resoneert in hun onderricht.
- Omdat dit onderricht tenslotte van belang is voor de hele Kerk: Kerkvaders zijn autoriteiten op concilies, in het geestelijke leven, in de theologie… tot op vandaag.
“Elke christelijke vernieuwing die in het Westen tot bloei is gekomen, zowel in het denken als in het [kerkelijke] leven - die twee zijn altijd met elkaar verbonden - is open gebloeid onder het teken van de Vaders.”
Henri de Lubac sj
